یا دانشمندی زبان دار و گویا باش و یا شنونده ای علم نگهدار، مبادا جز این دو، شخص سومی باشی.

غررالحکم، ج ۴، ص ۶۰۳

* علم با عمل مقرون است پس هر که می داند، باید عمل کند، و علم عمل را صدا زند اگر او پاسخش را نداد از نزد او برود.

نهج البلاغه، قصارالحکم، ۳۶۶

* بخل، گردآورنده همه عیبهای زشت است و افساری است که بهر کار بدی انسان را می کشد.

نهج البلاغه، قصارالحکم، شماره ۳۷۸

* از بخل و نفاق اجتناب کنید که از مذمومترین اخلاقهاست.

غررالحکم، ج۳، ص۳۰۳٫ بحارالانوار، ج۷۸، ص۳۶۹

* بخیل پیش عزیزان خود خوار است.

غررالحکم، ج۱، ص۱۹۹،۳۷۷،۱۲۸ و ج۲، ص۱۷

* بخل ورزیدن به آنچه در دست داری، بدگمانی به معبود است.

* بخشندگی آدمی او را محبوب مخالفانش می کند و بخلش او را نزد فرزندانش هم منفور می سازد.